Drama <정년이>’de 'Moon Ok-kyung'ün Son Bölümde Yer Almamasının Sebebi

<정년이> dizisi, %16.5'lik kendi rekorunu kırarak 12. bölümüyle sona erdi.

Normal bir yapıma göre daha kısa sürmesi nedeniyle daha da üzücüydü.

Oyuncuların oyunculuk şovunun sergilendiği her bölüm olay oldu ama

özellikle bu yapımla güzellik ile yakışıklılığın sadece ince bir çizgi farkı olduğunu hatırlatan bir oyuncu var.

'Ulusal Tiyatro Prensi'ni canlandıran oyuncu 'Jung Eun-chae'dir.

Özellikle, ulusal tiyatroyu terk eden Moon Ok-kyung'un son bölümde görünmeyeceğini herkes bekliyordu ama

bıraktığı etki de öyle, sonuç olarak Moon Ok-kyung görünmedi.

Webtoon orijinalinde...

Moon Ok-kyung, Jung-nyeoni'nin boynu kırıldıktan bir yıl sonra, müdüre ayrılacağını önceden söyleyerek ayrılır.

Ok-kyung'un afyon şüphesi haberini aktif olarak engellemekte olan Seo Hye-rang afyonla ilgili bir haber yayınlar ama

şu anda afyon kullanmadığı için büyük bir darbe almadan geçer.

Ve Hong Ju-ran'a ulusal tiyatroyu birlikte terk etmeyi teklif eder, daha sonra Hong Ju-ran tekrar ulusal tiyatroya döner.

dizisinde afyon şüphesiyle ilgili bir basın açıklaması düzenleyip aktif olarak açıklama yapan sahneyi görünce

'Ah, webtoon orijinalinden farklı bir şekilde bitecekmiş' diye düşündüm.

Gerçekten karakter yıkımı mı?

Alışkanlık ve güvenlik sıkıcı hale geldi, sıkıcı hale gelince nefessiz kaldım.

İster insan olsun, ister ulusal tiyatro, ilgisini kaybettiği kişiye artık bağlanmadan hemen arkasını dönüp ayrılan soğukkanlı bir yüzü var.

Dizi karakter tanıtımındaki 'Moon Ok-kyung' ise

bunu fazlasıyla yapabilecek bir insan olduğunu iyi gösteren bir veda olduğunu düşündüm.

1. bölümde Moon Ok-kyung'un ilk konuşması tam olarak "Sıkıcı."dır.

Dünyanın her şeyine sıkılmış bir yüz ifadesiyle kayıtsızca oyunculuk yapar, her şeyin sıkıcı olduğunu söyler.

Afyon çok güçlü bir bağımlılık yapan uyuşturucudur.

Afyona bağımlı olan biri ulusal tiyatroya hayran kaldı ve en iyi prensliğe ulaştı.

Sürekli yeni uyarıcılara ihtiyaç duyan Moon Ok-kyung için Jung-nyeoni umut ve bir çıkış yoluydu.

"Umarım sen bizim ulusal tiyatromuza gelirsin ve beni eğlendirmeye devam edersin."

Ulusal tiyatronun geleceği için genç yetenek yetiştirmek amaç değildi ama

bu çocuğu hızlıca yetiştirip yerimi devretmek ve bir an önce film sektörüne geçme isteği gözle görülür şekilde belirgindi.

"O an ne kadar heyecan verici olduğunu bilmiyorsun."

Tüm vücudumda tüylerim diken diken oldu. Daha önce hiç böyle bir şey hissetmemiştim."

Kan kusmak üzere olan Jung-nyeoni'nin sesini duyan Moon Ok-kyung.

Hayatının en büyük zevki yaşayan o

bu zevki bir daha yaşayamayacağını düşünerek kendini yaralayan bir hayal kırıklığına kapılır.

Ana karakterler her zaman Moon Ok-kyung, Seo Hye-rang'dır.

Denemelerin her zaman yardımcı oyuncuları seçmek için yapılması dışında.

Deneysel oyunların sergilenmesi gerektiği fikri çok tehlikeli olduğu gerekçesiyle reddedilir ve

aynı sahne, aynı replikler, aynı şarkılar.

Moon Ok-kyung'un alışkanlığa kapılması anlaşılabilir bir durum.

"Sorumluluk mu? Gerçekten benden böyle bir şey bekliyordunuz?"

Ayrılırsa 'Maeran Ulusal Tiyatrosu'nun batabileceğini bilmesine rağmen Moon Ok-kyung acımasızca ayrılır.

Sonunda kalan sabır ipliği koptu.

Moon Ok-kyung, 'sanatçı' gururu ile oyunculuk yapmıyordu ama

sadece kendi için oyunculuk yaptığını hissettim.

Belki de orijinalde gösterilen en azından sorumluluk sahibi karakterden farklı görünümü nedeniyle izleyiciler çok hayal kırıklığına uğradı?

Ama dizideki Moon Ok-kyung karakterinin tutarlı bir görünümü olduğunu düşünüyorum.

Yetenekli olan her insan başarılı olur mu?

Film sektöründe gerçekten başarılı oldu mu?

Moon Ok-kyung'un sonraki hayatına soru işareti bırakarak bırakmak da iyi bir son gibi görünüyor.

Keşfettiği hammadde olan Jung-nyeoni önderliğinde başarılı bir nesil değişimi olup olmadığını görmek için mi geliyor?

Bilmiyorum.

Gazete haberlerinde veya söylentileri duyarak hafifçe gülümser ve

"Yine de yanlış görmemişim. Yoon Jung-nyeoni müthiş!" diyerek bir söz söyleyip geçmeyecek mi?

Webtoon orijinalinin 'Seo Ire' yazarı, kadın ulusal tiyatrosunun gerilemesini tarihi gerçeklere yakın bir şekilde çizmeyi amaçladı.

Ama resim sanatçısı 'Namon'un önerisiyle sonu mutlu son olarak değiştirdi.

Bir zamanlar ulusal tiyatro sahnesini dolduran o çok sayıda yıldız, daha sonra da sanatçı yolunda ilerledi.

Şarkıcı olarak, sokak tiyatrosu oyuncusu olarak ve bazıları da film oyuncusu olarak.

Hayat uzun ve bu nedenle sahne sonsuzdur.

Yıldızlar dağıldı ama kaybolmadılar, o engin gece gökyüzünde parlayacaklar.

Dizide, etkileyici bir son olarak epilog çizildi.

Tekrar 'yi baştan sona izlemek için mevsim gelmiş gibi görünüyor.

Odanızda battaniyenizin altında mandalina soyup ulusal tiyatronun cazibesine kapılmak ister misiniz?